Donderdag 29 april nam Christa Oosterbaan afscheid als raadslid. Christa, dank je wel voor alles wat je voor de raad, de partij en zeker niet in de laatste plaats voor Terschelling hebt gedaan.
Lees hieronder de hele speech:
Voorzitter dank u wel dat ik vandaag voor een laatste keer nog het woord van u krijg.
De allereerste keer dat ik het woord mocht voeren was bij het agendapunt: vaststellen richtlijnen milieurapport voor de herinrichting havengebied.
Een onderwerp dat nog steeds niet is afgerond, Uiteraard is er in die tussentijd veel werk verzet, maar er is ook veel waar we aan blijven sleutelen en factoren van buiten die deze herinrichting steeds hebben vertraagd. Zoals de strijd tussen de veerdiensten, het afstemmen met RWS, de ontwikkelingen rondom het oostelijk deel van het havengebied en meer.
Mijn letterlijke tekst aan het het einde van mijn 1e termijn was: “We moeten voorzichtig omgaan met de baai en het aanzicht van Terschelling.”
Deze zin, het beeld dat ik dààr voor ogen had voor ons eiland, is wat mij steeds gedreven heeft.
Geen ongebreidelde uitbreiding voor van alles en nog wat. Niet altijd maar groter en meer, maar passen op ons unieke mooie eiland. Met mogelijkheden om aan kwaliteitsverbetering en modernisering te doen, zònder het authentieke van Terschelling te verkwanselen.
De opmerking die wij als PvdA hier op Terschelling wel eens te horen krijgen is dat wij overal tegen zouden zijn. Deze opmerking komt dan meestal van iemand met wiens plan wij het niet eens zijn, vanwege in onze ogen een strijdigheid met het algemeen belang voor Terschelling.
Nooit op de persoon, altijd over het plan.
Vóór behoud van het aanzicht van de baai, de haven, de open polder, zichtlijnen in het landschap. Behoud van het karakteristieke. Het eilandgevoel, het dorpse. Vóór nieuwe sociale huurwoningen en voor duurzaamheidsmaatregelen.
Niet overal tegen zijn, maar kijken, luisteren en afwegen of het past bij het eiland of het voor het algemeen belang het beste is.
The future depends on what we do in the present- zei Mahatma Gandhi ooit.
Balans, dat is het woord wat er mijns inziens toe doet.
Die balans is ook belangrijk voor mijzelf. Kan ik nog wat betekenen op deze plek, in deze functie? Haal ik er nog voldoende energie en voldoening voor mijzelf uit?
Ben ik nog van genoeg toegevoegde waarde voor mijn fractie (en de raad als geheel) of is het tijd dat andere mensen weer met frisse energie naar de zaken kijken?
Deze balans is voor mijzelf op dit moment duidelijk. Voor mij is het goed om afstand te nemen, na te denken wat ik nu wil en waar ik weer energie uit kan halen. Opladen.
In alle jaren in de raad en schaduwfractie, bij elkaar opgeteld 20 jaar, heb ik mij voor meer dan 100% ingezet. Meestal met veel plezier. Soms ook echt met tegenzin. Mensen hebben vaak geen idee wat een kleine opmerking kan doen bij een ander. Zowel positief als negatief trouwens. Of het nou op sociale media is, even tussendoor op een verjaardag of in een overleg met collega raadsleden.
Het goede voorbeeld hiervoor zou zeker hier in de gemeenteraad gegeven horen te worden. Met een beetje minder opgefokte emotie, kom je denk ik een stuk verder en eerder tot elkaar.
Ik ben altijd met iedereen het gesprek aangegaan. Ook of misschien zelfs juist, wanneer dit lastig was. Face-to-face. Geen achterbakse praktijken. Ook niet naar andere partijen of raadsleden toe. Als een collega ergens mee zat, of het nu van mijn eigen fractie was of van een andere, ik heb altijd oprecht en eerlijk gezegd wat ik vond. Zelfs als dat voor mijn partij of ons standpunt niet het meest handige was.
Waarom? Omdat het altijd over mensen gaat en ik nu eenmaal zo in elkaar steek. Als iemand advies vraagt, geef ik eerlijk antwoord en probeer mij te verplaatsen in de ander en wat voor hem of haar het beste is. Dat niet iedereen dat andersom ook zo deed, daar was ik mij altijd heel goed van bewust.
Maar ik moest mijzelf ‘s avonds in de spiegel aankijken. Heb ik eerlijk gehandeld op basis van een integere afweging? Want dat is wat er zou moeten tellen. Alleen zó houd of krijg je vertrouwen van de mensen.
De laatste weken heb ik ontzettend veel fijne, mooie en lieve reacties gehad van mensen door heel het land, van binnen en buiten de politiek.
Dat heeft mij heel erg veel gedaan. Vooral de complimenten van eilanders deden mij heel goed. Voor die mensen heb je het altijd gedaan.
Ik heb met veel mensen van verschillende partijen heel goed kunnen samenwerken en daar bedank ik hen ook voor.
Veel ambtenaren die mij ontzettend veel geleerd hebben en altijd bereid waren zaken uit te leggen, ontzettend bedankt.
5 verschillende burgemeesters en bij 2 heb ik een mooie rol mogen vervullen bij het aanstellen ervan en uiteraard met de ondersteuning en het klankborden met iedereen van de griffie.
Met alle verschillende fractiegenoten, commissieleden en wethouders door de jaren heen heb ik ontzettend fijn gewerkt en mij altijd gesteund gevoeld.
2 van hen wil ik toch nog noemen. Marjolein en Toussaint, omdat zij niet meer bij ons zijn en wij hen nog altijd missen.
Maar waar ben je zonder de steun van je directe omgeving. Leo en onze kinderen, mijn ouders en vele vriendinnen. Die luisterden, advies gaven of gewoon een stukje met mij gingen wandelen. Mijn vader zat zelfs elke vergadering op de eerste rij zolang hij dat nog kon.
Allemaal heel veel dank voor jullie steun, geduld! en liefde.
Colin: jou wens ik veel succes en plezier. Ik ben ervan overtuigd dat jij een toegevoegde waarde zult zijn. Voor onze partij en de gehele gemeenteraad.
Het is mij een groot genoegen en eer geweest om voor Terschelling en de eilanders 11 jaar lang volksvertegenwoordiger te mogen zijn geweest. Voor nu is het mooi geweest.
Graag quote ik hierbij Michelle Obama: “Just try new things. Don’t be afraid. Step out of your comfort zones and soar”.
Pas goed op het eiland en op elkaar. Het ga u goed.
